سیمان، ماده ای چسبنده است. جسم محکم و یکپارچه ای که از چسبانیدن ذرات متشکله به یکدیگر به وجود می آید. مواد تشکیل دهنده سیمان در واقع، آهک، رس، سیلیس و اکسیدهای معدتی می باشد که این مواد در درجه 1500 سانتی گراد قرار میگیرد و تولید می شود. این سیمان ها پس از حرارت، کلینگر گفته می شود که همراه با سنگ گچ، تیپ های مختلف سیمان را به وجود می آورد. دانه های کلینگر به رنگ سبز بوده و اندازه آن 5 تا 20 میلی متر می باشد.

 

تاریخچه سیمان:

سیمان در واقع از کلمه سمنتوم گرفته شده که کلمه ای رومی می باشد و قدمت آن به قبل میلاد می رسد. سیمان که به آن سمنت نیز گفته می شود در ساختمان پانتئون شهر روم ایتالیا مشاهده شده است که مربوط به 27 سال قبل میلاد بوده و در آن از خرده سنگ و آهک پخته استفاده شده است.

 

یک بنای انگلیسی به نام ژوزف اسیدین، آهک و خاک رس را در حرارتی بسیار بالا قرار داده و پس از آسیاب کردن مواد آن توانست نوعی سیمان کشف کند. او این سیمان را در سال 1824 به اسم سیمان پرتلند در انگلستان به ثبت رسانید. پرتلند نام جزیره ای در انگلستان است. علت این نام گذاری این است که رنگ سیمان بعد تولید و سفت شدن، به رنگ سنگ های ساحلی جزیره پرتلند در می آید.

افراد بسیاری در انگلستان از ترکیب خاک رس و سنگ آهک، مصالحی بدست می آوردند که در بنایی ها از آن استفاده می کردند اما آنها به دنبال ثبت محصول خود نبودند. ژورف اسیدین، اولین کسی بود که برای ثبت آن اقدام نمود و سیمان را در اوایل قرن نوزدهم ثبت کرد. اولین ساخته او از سیمان مربوط به فانوس دریایی است که با سیمان تهیه شده بود.

در قرن 19 پدیده های مشابه بسیاری توسط محققان و دانشمندان کشف شد. از پدیده سخت شدن این مواد خواص هیدرولیکی بسیاری کشف شد. در آن زمان همچنین متوجه شدند ترکیبات خاک رس و پختن سنگ آهک، نوعی مخلوط سنگ به وجود می آورد که ملات بسیار خوبی برای بنایی ها می باشد. ژورف اسیدین نوعی سیمان آبی کشف کرد که از پختن مخلوطی از سنگ آهک و خاک رس در درجه حرارت بالا بدست می آمد. او بابت این اکتشاف خود لوح تقدیر دریافت کرد و همانطور که مطرح شد، نام اختراع خود را سیمان پرتلند گذاشت.

امروزه ثمره این اختراع، ساخت کوره هایی با ظرفیت ۱۰۰٫۰۰۰ تن کلینکر در روز می باشد و هزاران کوره در دنیا با سنگ آهک و خاک رس، مشغول تولید سیمان هستند.