مقاومت سیمان در تهیه بتن ها و حفظ محیط زیست اهمیت بسیار بالایی دارد که در این مقاله به این مهم می پردازیم:

بهتر است تولید سیمان یا کلینکر کاهش پیدا کند و یا از تولید سیمان بیش از حد انجام نشود چرا که برای حفظ محیط زیست و منابع طبیعی مورد نیاز است.

در اینجا میتوان گفت برای این کار بهتر است برای تولید بتن، مصرف سیمان کاهش یابد و تا امکان دارد میزان مصرف سیمان نسبت به مقاومت بتن کم شود. چرا که بیشترین مصرف سیمان در کارهای ساخت و ساز به صورت بتن می باشد. بنابراین بهترین راه حل برای این مشکل این است که مقاومت سیمان را بالا ببریم و از آن به جای سیمان پرتلند معمولی در سازه ها استفاده کنیم.

در حقیقت می توان گفت با جایگزین کردن هر 10 میلیون تن سیمان با مقاومت بالا، بیش از 282 میلیون دلار در بخش سرمایه گذاری کارخانه های تولید سیمان صرفه جویی کرد و همچنین با این کار از انتشار حدود 2 میلیون تن گاز گلخانه ای در محیط زیست جلوگیری می شود.

فازها و مقاومت سیمان:

تری کلسیم سیلیکات، خیلی سریع واکنش شیمیایی نشان می دهد و برای سفت شدن بتن استفاده میگردد که خود موجب افزایش مقاومت تا 28 روز می شود. 

دی کلسیم سیلیکات، معمولا بعد 2 روز، 7 روز و یا حتی یک ماه وارد واکنش شیمیایی می شوند و گیرش اولیه آن ها کم است بنابراین در مقاومت های دراز مدت از آن ها استفاده می شود.

تری کلسیم آلومینات، در گیرش اولیه سیمان دخالت دارد. مقاومت بتن در مقابل حمله سولفات ها را کاهش می دهد. دمای پخت سیمان را کاهش می دهد. از سنگ گچ در کلینکر سیمان استفاده می شود تا از گیرش آنی این مواد جلوگیری شود.

تترا کلسیم آلومینات فربت، نیز گیرش متوسطی دارد. این ماده نسبت به آن سه ماده دیگر، در تولید خواص سیمان نقش مهمی ندارد اما با سنگ گچ سیمان و هیدراتاسیون سیلیکات ها تاثیرگذار است.